Yolda, parkta, komşulukta ... Ne zaman bir ikiz ailesi ile karşılaşsam yanıma gelip gururla (haklı olarak) "kolay gelsin, ben tek başıma baktım benimkilere" diyor. Ben de arkalarından düşünüyorum nasıl mümkün bu diye.
Ben yardım alıyorum ballı çöreklerim. En büyük yardımcım babanız. Heşeyinizi yapıyor babanız, yediriyor, içiriyor, altınızı değiştiriyor, yıkıyor, kuruluyor, uyutuyor. Kısacası sizi çok seviyor.
Babaanneniz de eve geldiğiniz ilk günden beri ne zaman ihtiyaç duysak bize yardıma geliyor. Dedeniz daha kısa süreli ev ziyaretlerinde sizleri oynatarak ev ahalisine biraz nefes aldırıyor. Dedenin saati, dedenin yüzüğü, dedenin balonu ve tabi ki dedenin telefonu favori oyuncaklarınızdan.Teyzeniz haftasonları sizi götürdüğümüz "dinlenme tesisi" olarak evini bizlere açıyor. Metenin odasına bayılıyorsunuz. Nehir Ablanızı büyük bir dikkatle takip ediyorsunuz.
Demem o ki, benim evdeyken ya da işteyken sizin ve evin bakımı ile ilgili hep yardımcılarım var. Şimdi gelelim bu yazının konusuna yani dün geceye. Uğur böceklerim dün geceyi sizlerle başbaşa geçirdim. Babanız turdaydı ve babannneniz hasta. Böylece ben de işten dönünce sizinle başbaşa kaldım. Bu sabah çok mutlu uyandım kuşlarım. Hiç yardımsız sizinle akşamüstü ve geceyi geçirmek benim için çok değerli. Hayatımız normalleşme sinyalleri mi veriyor ne?!
Bu kutlu olayda bana gösterdiğiniz anlayış ve verdiğiniz desteğe çok teşekkür ederim ikiz meleklerim. Bir de Pepe yani sizin demenizle Bebe sağolsun. Zira iki adet Pepe dergisi ile uyuyana kadar çok keyifli vakit geçirdiniz. Demem o ki; Pepe çok tatlısın sen!
