Geçtiğimiz günlerde babanızla beni gülme krizine sokan bir olay gerçekleşti. İstedim ki yıllar sonra da hatırlayalım ve gülelim.
Bir türlü geçmek bilmeyen inatçı bir öksürük nedeniyle her ikinizinde okula gitmeyip evde kalıp dinlendiğiniz günlerin sonuna gelinmişti. Okula gitmek istemiyorum lafını eden yoktu okulseverlerim fakat o kadar evde keyiften sonra okula gitmek ikiniz için de zordu besbelli. Emre bir türlü okula yanında götüreceği oyuncağı seçemiyor, odasında vakit geçirdikçe geçiriyordu. Ozan kapının hemen yanında daima duran iki küçük kırmızı sandalyenin birinde oturmuş ve ayakkabısı ile oyalanıyordu. Ve bizim çıkmamız lazımdı evden.
İşte böyle bir anda Ozan dedi ki "Keşke benden bir tane daha olsa, o okula gider ben evde kalırdım!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder